توضیحاتی پیرامون سود طولانی مدت

سود طولانی مدت به خرید یک گزینه فروش اشاره دارد ، به طور معمول در انتظار کاهش دارایی اساسی. اصطلاح “طولانی” در اینجا هیچ ارتباطی با مدت زمان قبل از انقضا ندارد ، بلکه بیشتر به اقدام معامله گر مبنی بر خرید گزینه با امید فروش آن با قیمت بالاتر در بازه زمانی مشخص اشاره دارد. یک معامله گر می تواند به دلایل سوداگرى شرط ببندد ، شرط می گذارد که دارایی اساسی سقوط کند که ارزش گزینه طولانی مدت را افزایش می دهد. از یک قرارداد بلند نیز می توان برای پوشش دادن موقعیت طولانی در دارایی اساسی استفاده کرد. اگر دارایی اساسی سقوط کند ، گزینه خرید ارزش افزایش می یابد و به جبران ضرر موجود در زمینه کمک می کند.

نکات کلیدی

• اگر فکر می کنند قیمت دارایی کاهش می یابد ، سرمایه گذاران گزینه های طولانی را انتخاب می کنند.
• سرمایه گذاران ممکن است گزینه های طولانی را برای حدس و گمان یا پرتفوی انتخاب کنند.
• خطر نزولی با استفاده از استراتژی گزینه های طولانی مدت محدود است.

مبانی یک قرار دادن طولانی

یک کوین بلند دارای قیمت اعتصاب است ، یعنی قیمتی که خریدار حق فروش دارایی اساسی را دارد. فرض کنید دارایی اساسی یک سهام باشد و قیمت اعتصاب گزینه 50 دلار است. این بدان معناست که گزینه خرید به معامله گر این حق را می دهد که سهام را 50 دلار بفروشد ، حتی اگر سهام به 20 دلار کاهش یابد. از طرف دیگر ، اگر سهام صعود کرده و از 50 دلار بالاتر بماند ، این گزینه بیفایده است زیرا فروش 50 دلار هنگامی که سهام با 60 دلار معامله می شود مفید نیست و می تواند در آنجا به فروش برسد (بدون استفاده از گزینه) مفید نیست.

اگر یک معامله گر بخواهد از حق خود برای فروش زیرمجموعه به قیمت اعتصاب استفاده کند ، از این گزینه استفاده خواهد کرد. در عوض ، معامله گر می تواند با فروش آن در هر زمان قبل از انقضا از گزینه خارج شود.

اگر گزینه آمریکایی باشد ، گزینه قبل از انقضا قابل استفاده است در حالی که گزینه های اروپایی فقط در تاریخ انقضا قابل استفاده هستند. اگر این اختیار زودهنگام استفاده شود یا منقضی شود ، دارنده اختیار کوتاه مدت دارایی اصلی است.

استراتژی Long Put در مقابل دارایی کوتاه

یک قرارداد بلند مدت می تواند به جای کوتاه کردن دارایی ، یک استراتژی مطلوب برای سرمایه گذاران نزولی باشد. از نظر تئوری یک موقعیت کوتاه دارایی دارای خطر نامحدود است زیرا قیمت دارایی صعودی ندارد. موقعیت کوتاه دارایی همچنین دارای پتانسیل سود محدوداست ، زیرا دارایی نمی تواند به زیر 0 دلار برسد. یک گزینه بلند مدت مشابه موقعیت کوتاه دارایی است زیرا پتانسیل های سود محدود هستند. یک گزینه خرید فقط در ارزش دارایی افزایش می یابد تا دارایی پایه به صفر برسد. سود گزینه اختیار این است که ریسک محدود به حق بیمه پرداخت شده برای گزینه است.

اشکال گزینه put این است که قیمت زیر مجموعه باید قبل از تاریخ انقضا گزینه سقوط کند ، در غیر این صورت ، مبلغ پرداخت شده برای گزینه از بین می رود.

برای سود بردن از ترید کوتاه دارایی ، یک تریدر با قیمت مشخص می فروشد به این امید که بتواند آن را با قیمت کمتری خریداری کند.  گزینه های خرید از این نظر مشابه هستند که اگر دارایی پایه سقوط کند ، آن زمان ارزش اختیار خرید افزایش می یابد و می تواند برای سود فروخته شود. اگر این گزینه اعمال شود ، معامله گر در دارایی پایه کوتاه خواهد بود و سپس معامله گر برای دستیابی به سود حاصل از معامله نیاز به خرید دارایی پایه دارد.

گزینه های Long Put to Hedge

همچنین می توان از گزینه بلند مدت برای محافظت در برابر حرکتهای نامطلوب در موقعیت دارایی بلند استفاده کرد.

به عنوان مثال ، فرض کنید یک سرمایه گذار 100 دارایی بانک مرکزی امریکا (BAC) با 25 دلار برای هر دارایی باشد. سرمایه گذار در بلند مدت دارایی صعودی است ، اما ترس از سقوط دارایی در ماه آینده را دارد. بنابراین ، سرمایه گذار یک گزینه خرید با قیمت اعتصاب 20 دلار به ازای 0.10 دلار خریداری می کند (ضرب در 100 دارایی از آنجا که هر گزینه فروش 100 دارایی را نشان می دهد) ، که در یک ماه منقضی می شود.