آشنایی با نسبت ارزیابی (Appraisal Ratio)

نسبت ارزیابی ، نسبتی است که برای اندازه گیری کیفیت توانایی انتخاب سرمایه گذاری مدیر صندوق استفاده می شود.

این نسبت نشان می دهد مدیر در واحد ریسک چند واحد بازده فعال تولید می کند. این امر با مقایسه آلفای صندوق ، مقدار بازدهی اضافی که مدیر نسبت به معیار صندوق کسب کرده است ، با ریسک غیر سیستماتیک پرتفوی یا انحراف معیار باقیمانده به دست می آید.

نکات کلیدی

• نسبت ارزیابی ، نسبتی است که برای اندازه گیری کیفیت توانایی انتخاب سرمایه گذاری مدیر صندوق استفاده می شود.
• آلفا با ریسک خاص پرتفوی مقایسه می شود و تصویری از اینکه واحد مدیر در هر واحد ریسک چند واحد بازده فعال تولید می کند ، در اختیار سرمایه گذاران قرار می دهد.
• هرچه نسبت بالاتر باشد ، عملکرد مدیر مورد نظر بهتر خواهد بود.

درک نسبت ارزیابی

مدیران یک صندوق سرمایه گذاری فعال وظیفه دارند سبدی از سرمایه گذاری را انتخاب کنند که قادر به بازده معیار مربوطه یا بازار کل باشد. اگرچه این امر در عمل آسان به نظر می رسد ، تعداد کمی از افراد به طور مرتب در دستیابی به این هدف موفق می شوند ، به ویژه هنگامی که هزینه هایی را که در نظر می گیرند ، مدنظر قرار می دهند.

خوشبختانه ، روش های مختلفی برای سرمایه گذاران وجود دارد تا بتوانند مهارت مدیر صندوق های شغلی را خوب ارزیابی کنند. یک روش برای تعیین توانایی انتخاب سرمایه گذاری آنها استفاده از نسبت ارزیابی است.

نسبت ارزیابی عملکرد مدیران را با مقایسه بازده دارایی آنها با ریسک خاص این انتخاب ها اندازه گیری می کند. آلفا ، بخشی از بازدهی که مدیریت فعال مسئول آن است ، با ریسک غیر سیستماتیک مقایسه می شود: بخشی از ریسک مربوط به سرمایه گذاری های انجام شده به جای کل بازار دارایی به طور کلی.

هرچه نسبت بالاتر باشد ، عملکرد مدیر مورد نظر بهتر خواهد بود. نسبت های ارزیابی پایین نشان می دهد که یک صندوق ضعیف اداره میشود و برای تولید بازدهی که ارائه می دهد ریسک زیادی را به عهده دارد. از طرف دیگر ، مطالعه زیاد مثبت است ، این بدان معناست که مدیر از معیار منفعل سبد دارایی آنها بهتر عمل می کند بدون اینکه سرمایه گذاران بیش از حد با قرار دادن آنها در معرض ریسک یا نوسانات بیش از حد ، ضرر کند.

نسبت ارزیابی و نسبت شارپ

مانند نسبت ارزیابی ، نسبت شارپ نیز به عنوان شاخص بازده تنظیم شده توسط ریسک عمل می کند. هر چند اختلافات قابل توجهی وجود دارد.

نسبت شارپ تفاوت بین بازده سبد دارایی و نرخ بازده بدون ریسک را ایجاد می کند. از طرف دیگر ، نسبت ارزیابی مربوط به اندازه گیری بازده تعدیل شده توسط ریسک در رابطه با معیاری مانند شاخص استاندارد 500 و استاندارد Poor’s (S&P 500) ، در مقابل دارایی بدون ریسک است که تولید آن تضمین شده است.

هر دو معیار مالی می توانند مفید واقع شوند. یکی از مناطقی که نسبت ارزیابی ممکن است دارای برتری باشد ، مقایسه شاخص آن است. وجوه شاخص معمولاً معیار استفاده در مقایسه عملکرد سرمایه گذاری است و بازده بازار معمولاً بالاتر از بازده بدون ریسک است.

نسبت ارزیابی نیز به طور کلی برای اندازه گیری سازگاری عملکرد سرمایه گذاری مفیدتر است.

محدودیت های نسبت ارزیابی

نسبتهایی که بازدههای تعدیل شده توسط ریسک را اندازه می گیرند ، می توانند متفاوت تفسیر شوند. همه یکسان نیستند و هر سرمایه گذار بسته به عواملی مانند سن ، وضعیت مالی ، درآمد و شخصیت عمومی ، سطح تحمل ریسک متفاوتی خواهد داشت.

نکته دیگری که قابل طرح است عوارضی است که می تواند هنگام مقایسه چندین وجه در مقابل یک معیار ایجاد شود. هر صندوق ممکن است دارای دارایی ، تخصیص دارایی برای هر بخش و نقاط ورودی در سرمایه گذاری های خود باشد که تفسیر چنین ارزیابی هایی را دشوار می کند.

همانطور که در همه نسبت های مالی وجود دارد ، به طور کلی بهتر است به جای اینکه فقط به یک نفر اعتماد کنید ، با چند نفر از آنها مشورت کنید. هرچه اطلاعات بیشتری در نظر گرفته شود ، فرصت بیشتری برای تصمیم گیری جامع و آگاهانه در مورد محل تخصیص دارایی خود برای سرمایه گذاران بیشتر است.