آشنایی با امضای دیجیتال (Digital Signature)

امضای دیجیتال یک طرح ریاضی برای تأیید صحت پیام ها یا اسناد دیجیتالی است.  یک امضای دیجیتالی معتبر ، در صورت وجود پیش نیازها ، دلیل بسیار محکمی برای گیرنده می آورد که معتقد است پیام توسط فرستنده شناخته شده ایجاد شده است (تأیید اعتبار) ، و پیام در هنگام انتقال (یکپارچگی) تغییر نکرده است. 

در تصویر فوق ، آلیس با ضمیمه کردن نسخه اصلی رمزگذاری شده با کلید خصوصی خود ، پیامی را امضا می کند – “سلام باب!”  باب پیام و امضا را دریافت می کند. وی برای تأیید صحت پیام از کلید عمومی آلیس استفاده می کند ، یعنی اینکه پیامی که با استفاده از کلید عمومی رمزگشایی شده ، دقیقاً با پیام اصلی مطابقت دارد.

امضاهای دیجیتال یک عنصر استاندارد در اکثر مجموعه های پروتکل رمزنگاری است و معمولاً برای توزیع نرم افزار ، معاملات مالی ، نرم افزارمدیریت قرارداد و در موارد دیگر که تشخیص جعل یا دستکاری مهم است ، استفاده می شود.

از امضاهای دیجیتالی اغلب برای اجرای امضاهای الکترونیکی استفاده می شود ، که شامل هر داده الکترونیکی است که هدف امضا را داشته باشد ، اما همه امضاهای الکترونیکی از امضاهای دیجیتالی استفاده نمی کنند. در برخی کشورها از جمله کانادا ، آفریقای جنوبی ، ایالات متحده ، الجزایر ، ترکیه ، هند ، برزیل ، اندونزی ، مکزیک ، عربستان سعودی ، اروگوئه ، سوئیس ، شیلی و کشورهای اتحادیه اروپا ، امضاهای الکترونیکی دارای اهمیت قانونی هستند.

امضاهای دیجیتالی رمزنگاری نامتقارن را به کار می برند.  در بسیاری از موارد ، آنها یک لایه اعتبارسنجی و امنیت را برای پیام های ارسالی از طریق یک کانال غیر ایمن فراهم می کنند که اگر به درستی اجرا شود ، یک امضای دیجیتالی به گیرنده دلیل می دهد که پیام توسط فرستنده، ارسال شده است. امضاهای دیجیتالی از بسیاری جهات معادل امضاهای دست نویس سنتی است ، اما جعل امضاهای دیجیتالی به درستی انجام شده دشوارتر از نوع دست نویس است. طرح های امضای دیجیتال ، به تعبیری که در اینجا استفاده می شود ، براساس رمزنگاری است و برای تأثیرگذار بودن باید به درستی اجرا شود. امضاهای دیجیتال همچنین می توانند عدم انکار را رد کنند ، به این معنی که امضا کننده نمی تواند ادعا کند که پیامی را امضا نکرده اند ، در حالی که ادعا می کند کلید خصوصی آنها نیز مخفی است. بعلاوه ، برخی از طرحهای عدم انکار ، برای امضای دیجیتال زمان مهمی ارائه می دهند ، به طوری که حتی اگر کلید خصوصی در معرض نمایش باشد ، امضا معتبر است. پیام های امضا شده به صورت دیجیتال ممکن است هر چیزی به عنوان یک اتصال نشان داده شود که از جمله شامل نامه الکترونیکی ، قراردادها یا پیامی است که از طریق پروتکل رمزنگاری دیگری ارسال می شود.