معرفی on chin،cross chainو off chin

میدانید که شبکه‌های بلاکچین می‌توانند با یکدیگر ارتباط داشته و اطلاعات را میان هم به اشتراک بگذارند، اما این اتفاق با مداخله شخص سوم رقم خواهد خورد (مانند یک صرافی ارز دیجیتال که در آن معامله‌گران جفت ارزها از شبکه های مختلف را معامله می‌کنند). اما بدون وجود چنین واسطه ای امکان برقراری ارتباط میان شبکه ها وجود ندارد. ایرادی که فناوری میان زنجیره ای یا Cross chain به دنبال رفع آن هستند.

اما وجود یک نهاد سوم مانند صرافی ها حداقل دو ایراد بزرگ دارد؛ ایراد اول وجود یک نهاد متمرکز در ارتباط بین دو شبکه غیرمتمرکز است که با ذات و ماهیت بلاک چین در تضاد است. نکته دوم پرداخت هزینه و کارمزد در انجام معاملات است و که این نکته نیز با اهداف ارزهای دیجیتال که دنبال به حداقل رساندن هزینه مبادلات مالی است، در تضاد است. همین موارد باعث شد تا محققین و پژوهشگران فعال در حوزه بلاک چین به دنبال راهکاری برای رفع این مشکل بودند؛ نتیجه فعالیت آنها خلق و معرفی فناوری جدیدی به نام فناوری Cross chain یا فناوری میان زنجیره ای شد.

کراس‌چین (Cross Chain)

اگر یک توسعه دهنده، برنامه غیرمتمرکزِ خودش را بر بلاکچین اتریوم ایجاد کند نمی‌تواند دیتای مورد نیاز خود را از سایر بلاکچین‌هایی مثل پولکادات دریافت کند. کراس‌چین که به منظور ارتباط بین بلاک‌چین‌های مختلف به وجود آمده است پروژه های نظیر پروژه KYLIN و COSMOS و WANCHAIN این کار را انجام می‌دهند و پروتکل اوراکل هم اطلاعات را از دنیای واقعی به داخل دنیای بلاک‌چین منتقل می‌کند. برای استفاده از بازی هایی که NFT میدهند حتماً باید اتریوم پرداخت کنید اما اگر بازی به کراس‌چین وصل باشد می‌توانید از ارزهای دیجیتال دیگری نیز برای خرید NFT استفاده کنید.

یکی از موضوعات و مسائلی که شبکه های بلاکچین و پروژه های ارزهای دیجیتال با آن مواجهند، برقراری تعادل میان سرعت تراکنش‌ها، امنیت شبکه و میزان غیرمتمرکز بودن شبکه است. هر پروژه برای رفع یکی از این پارامترها، دیگری را قربانی می‌کرد و تا به امروز تعادلی میان این سه وجود ندارد؛ یک شبکه سرعت تراکنش های بالایی دارد اما شبکه کاملا غیرمتمرکز نیست. یک شبکه کاملا غیرمتمرکز است اما سرعت تراکنش ها در آن بالا نیست. بسیاری از پروژه های جدید به دنبال ایجاد یکی از این سه ویژگی به شبکه بلاکچین قبلی خود هستند تا بتواند با رفع آن نقیصه، کاربرد بیشتری پیدا کند. اما تمامی این تلاش‌ها تاکنون ناموفق بوده است. برخی محققین این تلاش‌ها را بی فایده دانسته و معتقدند در صورتی که شبکه های مختلف بتوانند با یکدیگر در ارتباط باشند، نیازی نیست یک شبکه بلاکچین همه ویژگی‌های مثبت را داشته باشد، بلکه می‌تواند بر روی ایده اصلی تمرکز کند و مشکلات دیگر خود را با برقراری ارتباط با سایر شبکه‌ها رفع کند. این برقراری ارتباط به کمک فناوری میان زنجیره ای یا Cross chain حاصل می‌شود.

آنچین (On Chain)

نام دیگر آنچین، تراکنش‌ روی‌ زنجیره‌ای یا داخل بلاکچینی است. تمامی تراکنش‌هایی که روی زنجیره اصلی شبکه بلاکچین رخ می‌دهد را On-Chain میگویند و همین دست تراکنش‌های آن‌چین هستند که گلوی اتریوم Ethereum را فشار می‌دهند و شبکه به اصطلاح شلوغ میشود ، کارمزد تراکنش هم بالا میرود و همین ترافیک زیاد داده ها، موجب شده کاردانو و بایننس اسمارت‌چین که از لایه دوم و سایر پروتکل ها ، بار شبکه را کاهش میدهند و سرعت تراکنش را بالا می برند ، گوی رقابت را از اتریوم بدزدند. این دست تراکنش‌ها که در زنجیره اصلی ثبت می‌شود باید توسط ماینرها تایید شود سپس وارد بلاک ِ شبکه بلاکچین می‌شود.

آف چین (Off Chain)

برخلاف آن‌چین این تراکنش هایی که با استفاده از آف‌چین رخ می‌دهند در خارج از زنجیره‌ی اصلی هستند و به چندین صورت رخ می‌دهند :

۱. مورد اول که توسط پی پال هم انجام می‌شود چنین است که یک شخص ثالث به عنوان ضامن انجام تراکنش باشد که انجام انتقال را ضمانت می‌کند.

۲. مورد دوم هم به شکل یک متن توافق است که بین طرف‌های معامله ثبت می‌شود.

 مزایای که این روش دارد :

الف) انجام فوری تراکنش‌ها در حالی که استفاده از آن‌چین می‌تواند زمان زیادی را به خود اختصاص بدهند.

ب) در تراکنش های آف‌چین یا برون زنجیره‌ای هویت شخص سخت‌تر از آن‌چین یا درون زنجیره‌ای تشخیص داده می‌شود.

پ) معمولاً کارمزد تراکنش خیلی کمی دارند چون بر روی زنجیره اصلی رخ می‌دهند.