قراردادهای آتی (Futures contracts) چیست؟

قرارداد آتی توافق نامه حقوقی خرید یا فروش یک دارایی خاص با قیمت از پیش تعیین شده در یک زمان مشخص در آینده است. قراردادهای آتی برای تسهیل معاملات در بورس آتی از نظر کیفیت و کمیت استاندارد شده اند. خریدار قرارداد آتی با انقضا قرارداد آتی تعهد خرید و دریافت دارایی اساسی را به عهده می گیرد. فروشنده قرارداد آتی تعهد تهیه و تحویل دارایی اساسی را در تاریخ انقضا به عهده می گیرد.

نکات کلیدی

• قراردادهای آتی مشتقات مالی هستند که خریدار را ملزم به خرید برخی از دارایی های اساسی (یا فروشنده برای فروش آن دارایی) با قیمت و تاریخ از پیش تعیین شده در آینده می کنند.
• یک قرارداد آتی به یک سرمایه گذار اجازه می دهد تا با استفاده از اهرم قدرت ، یک اوراق بهادار ، یک کالای مالی یا یک ابزار مالی را حدس بزند.
• از معاملات آتی اغلب برای جلوگیری از حرکت قیمت دارایی اساسی استفاده می شود تا از خسارات ناشی از تغییر قیمت نامطلوب جلوگیری کند.

درک قراردادهای آتی

قراردادهای آتی قراردادهای مالی مشتقه ای هستند که طرفین را ملزم می کنند که دارایی را در تاریخ و قیمت آینده از پیش تعیین شده معامله کنند. در اینجا ، خریدار باید خرید کند یا فروشنده باید دارایی اساسی را با قیمت تعیین شده بفروشد ، صرف نظر از قیمت فعلی بازار در تاریخ انقضا.

دارایی های اساسی شامل کالاهای فیزیکی یا سایر ابزارهای مالی است. قراردادهای آتی جزئیات دارایی اساسی را توضیح می دهند و برای تسهیل تجارت در بورس آتی به صورت استاندارد درآمده اند. از آینده می توان برای پوشش دادن یا کسب سود در تجارت استفاده کرد.

“قرارداد آتی” و “آینده” به یک چیز اشاره دارند. به عنوان مثال ، ممکن است از کسی بشنوید که گفته است آنها معاملات آتی نفت را خریداری کرده اند ، که معنی آن همان قرارداد آتی نفت است. وقتی کسی می گوید “قرارداد آتی” ، معمولاً به نوع خاصی از آینده مانند نفت ، طلا ، اوراق قرضه یا معاملات آتی شاخص S&P 500 اشاره می کند.  قراردادهای آتی نیز یکی از مستقیم ترین راه های سرمایه گذاری در نفت است. اصطلاح “آتی” عمومیت بیشتری دارد و اغلب برای اشاره به کل بازار مانند “آنها یک معامله گر آتی هستند” استفاده می شود.

قراردادهای آتی برخلاف معاملات آتی ، استاندارد هستند. فوروارد ها انواع مشابه توافق نامه هایی هستند که قیمت فعلی آنها در آینده بسته می شود ، اما فورواردرها بدون نسخه (OTC) معامله می شوند و دارای شرایط قابل تنظیم هستند که بین طرفین قرارداد منعقد می شود. از طرف دیگر ، قراردادهای آتی بدون در نظر گرفتن اینکه طرف مقابل چه شرایطی دارند ، شرایط یکسانی خواهند داشت.

نمونه قراردادهای آتی

قراردادهای آتی توسط دو دسته از فعالان بازار مورد استفاده قرار می گیرد. تولیدکنندگان یا خریداران دارایی زمینه ای تضمین یا قیمتی را که در آن کالا فروخته یا خریداری می شود تضمین می کنند ، در حالی که مدیران پرتفوی و تریدرها نیز ممکن است با استفاده از معاملات آتی بر روی حرکات قیمت یک دارایی اساسی شرط بندی کنند.

یک تولید کننده نفت باید نفت خود را بفروشد. آنها ممکن است از قراردادهای آتی استفاده کنند تا این کار را انجام دهند. به این ترتیب آنها می توانند قیمتی را که با آن می فروشند قفل کنند و پس از انقضا قرارداد آتی ، نفت را به خریدار تحویل می دهند. به همین ترتیب ، یک شرکت تولیدی ممکن است برای ساخت ابزارک به نفت نیاز داشته باشد. از آنجایی که آنها دوست دارند از قبل برنامه ریزی کنند و همیشه در هر ماه نفت داشته باشند ، ممکن است از قراردادهای آتی نیز استفاده کنند. به این ترتیب آنها پیشاپیش از قیمتی که برای نفت می پردازند (قیمت قرارداد آتی) اطلاع دارند و می دانند که با پایان یافتن قرارداد ، نفت را تحویل خواهند گرفت.

قراردادهای آتی در انواع مختلف دارایی موجود است.  قراردادهای آتی در شاخص های بورس ، کالا و ارز وجود دارد.

قرارداد آتی

تصور کنید تولید کننده نفت قصد دارد در سال آینده یک میلیون بشکه نفت تولید کند. 12 ماه دیگر آماده تحویل خواهد بود. فرض کنید قیمت فعلی 75 دلار در هر بشکه باشد. تولید کننده می تواند نفت را تولید کند و سپس آن را با قیمت های فعلی بازار یک سال از امروز بفروشد.

با توجه به نوسانات قیمت نفت ، قیمت بازار در آن زمان می تواند بسیار متفاوت از قیمت فعلی باشد. اگر تولیدکننده نفت فکر کند که در مدت یک سال نفت بالاتر خواهد رفت ، ممکن است ترجیح دهند اکنون قیمتی را قفل نکنند. اما ، اگر آنها فکر می کنند 75 دلار قیمت خوبی است ، میتوانند با انعقاد قرارداد آتی قیمت فروش تضمینی را قفل کنند.

برای قیمت گذاری معاملات آتی از یک مدل ریاضی استفاده می شود ، که قیمت لحظه ای فعلی ، نرخ بازده بدون ریسک ، زمان سررسید ، هزینههای ذخیره سازی ، سود سهام ، بازده سود سهام و بازده راحتی را در نظر می گیرد. فرض کنید قیمت قراردادهای آتی نفت یک ساله 78 دلار در هر بشکه باشد. با انعقاد این قرارداد ، در یک سال تولید کننده موظف است یک میلیون بشکه نفت تحویل دهد و دریافت 78 میلیون دلار نیز تضمین می شود. قیمت 78 دلار برای هر بشکه بدون در نظر گرفتن قیمت آنی بازار در آن زمان دریافت می شود.

قراردادها استاندارد است. به عنوان مثال ، یک قرارداد نفتی در بورس کالای شیکاگو (CME) برای 1000 بشکه نفت است. بنابراین ، اگر کسی بخواهد قیمت (فروش یا خرید) 100000 بشکه نفت را قفل کند ، باید خرید کند /  100 قرارداد بفروشد. برای بستن قیمت یک میلیون بشکه نفت / آنها نیاز به خرید / فروش 1000 قرارداد دارند.

بازارهای آتی توسط کمیسیون معاملات آتی کالاها (CFTC) تنظیم می شوند. CFTC یک آژانس فدرال است که توسط کنگره در سال 1974 ایجاد شده است تا از یکپارچگی قیمت گذاری بازارهای آتی ، از جمله جلوگیری از سو استفاده از معاملات تجاری ، کلاهبرداری و تنظیم شرکت های کارگزاری در معاملات آتی ، اطمینان حاصل کند .

قراردادهای معاملات آتی

معامله گران خرده فروشی و مدیران سبد سهام علاقه ای به تحویل یا دریافت دارایی اصلی ندارند. یک تریدر خرده فروشی نیاز چندانی به دریافت 1000 بشکه نفت ندارد ، اما آنها ممکن است علاقه مند باشند که از حرکات قیمت نفت سود کسب کنند.

قراردادهای آتی را می توان صرفاً برای سود معامله کرد ، به شرط آنکه تجارت قبل از انقضا بسته شود. بسیاری از قراردادهای آتی در جمعه سوم ماه منقضی می شوند ، اما قراردادها متفاوت هستند ، بنابراین مشخصات قرارداد همه قراردادها را قبل از معامله بررسی کنید.

به عنوان مثال ، ژانویه و آوریل است که قراردادهای 55 دلار معامله می شوند. اگر یک تریدر معتقد است که قیمت نفت قبل از انقضا قرارداد در آوریل افزایش خواهد یافت ، آنها می توانند قرارداد را با 55 دلار خریداری کنند. این به آنها کنترل 1000 بشکه نفت را می دهد. هرچند آنها ملزم به پرداخت 55000 دلار (55 $ x 1000 بشکه) برای این امتیاز نیستند.  در عوض ، کارگزار فقط به پرداخت اولیه مارجین ، به طور معمول چند هزار دلار برای هر قرارداد نیاز دارد.

با حرکت قیمت قرارداد آتی ، سود یا زیان موقعیت در حساب نوسان می کند. اگر ضرر و زیان خیلی زیاد شود ، کارگزار از تاجر می خواهد پول بیشتری برای جبران خسارت واریز کند.  به این می گویند مارجین نگهداری.

سود یا ضرر نهایی معامله زمانی محقق می شود که معامله بسته شود. در این حالت ، اگر خریدار قرارداد را با 60 دلار بفروشد ، آنها 5000 دلار[(60 تا 55 دلار) x 1000) می گیرند. متناوباً ، اگر قیمت به 50 دلار کاهش یابد و موقعیت در آنجا بسته شود ، 5000 دلار ضرر می کنند.