نسبت Sortino چیست؟

نسبت Sortino نوعی نسبت Sharpe است که نوسانات مضر را از نوسانات کلی با استفاده از انحراف معیار دارایی در بازده سبد دارایی منفی – انحراف نزولی – به جای کل انحراف استاندارد بازده سبد دارایی ، متمایز می کند. نسبت Sortino بازده دارایی یا پرتفوی را می گیرد و نرخ بدون ریسک را کم می کند و سپس آن مقدار را بر انحراف نزولی دارایی تقسیم می کند. این نسبت به نام Frank A. Sortino نامگذاری شد.

نکات کلیدی

• نسبت Sortino با نسبت Sharpe در این تفاوت است که فقط انحراف استاندارد خطر نزولی را در نظر می گیرد ، به جای خطر کل (صعودی + نزولی).
• از آنجا که نسبت Sortino فقط بر انحراف منفی بازده سبد دارایی از میانگین متمرکز است ، تصور می شود که از عملکرد تعدیل شده ریسک پرتفوی ها ، دید بهتری ارائه می شود زیرا نوسانات مثبت یک مزیت است.
• نسبت Sortino یک روش مفید برای سرمایه گذاران ، تحلیلگران و مدیران سبد دارایی برای ارزیابی بازده سرمایه گذاری برای سطح معینی از ریسک بد است.

آنچه نسبت Sortino می تواند به شما بگوید؟

نسبت Sortino یک روش مفید برای سرمایه گذاران ، تحلیلگران و مدیران سبد دارایی برای ارزیابی بازده سرمایه گذاری برای سطح معینی از ریسک بد است. از آنجایی که این نسبت فقط از انحراف نزولی به عنوان معیار سنجش استفاده می کند ، مشکل استفاده از ریسک کل یا انحراف استاندارد را برطرف می کند ، این مسئله مهم است زیرا نوسانات صعودی برای سرمایه گذاران مفید است و عاملی نیست که بیشتر سرمایهگذاران نگران آن باشند.

نمونه ای از نحوه استفاده از نسبت Sortino

درست مانند نسبت شارپ ، نتیجه نسبت بالاتر Sortino نیز بهتر است. هنگامی که به دو سرمایه گذاری مشابه نگاه می کنید ، یک سرمایه گذار منطقی سرمایه گذاری با نسبت Sortino بالاتر را ترجیح می دهد زیرا این بدان معنی است که سرمایه گذاری در واحد ریسک بدی که به همراه دارد بازده بیشتری دارد.

به عنوان مثال ، فرض کنید صندوق سرمایه گذاری سرمایه X دارای بازده سالانه 12٪ و انحراف نزولی 10٪ است.  صندوق سرمایه گذاری مشترک Z دارای بازده سالانه 10٪ و انحراف نزولی 7٪ است.  نرخ بدون خطر 2.5٪ است.

حتی اگر صندوق سرمایه گذاری X به صورت سالانه 2٪ بازده بیشتری داشته باشد ، با توجه به انحرافات منفی آنها بازدهی به اندازه کارآمد صندوق سرمایه گذاری Z ندارد.  براساس این معیار ، صندوق سرمایه گذاری متقابل Z گزینه سرمایه گذاری بهتری است.

در حالی که استفاده از نرخ بازده بدون ریسک معمول است ، سرمایه گذاران همچنین می توانند از بازده مورد انتظار در محاسبات استفاده کنند. برای دقیق نگه داشتن فرمول ها ، سرمایه گذار باید از نظر نوع بازده ثابت باشد.

تفاوت بین نسبت Sortino و نسبت Sharpe

نسبت Sortino با جداسازی نزولی یا نوسانات منفی از نوسانات کل با تقسیم بازده اضافی بر انحراف نزولی به جای کل انحراف معیار استاندارد یک پرتفوی یا دارایی ، نسبت شارپ را بهبود می بخشد.

نسبت شارپ سرمایه گذاری را به دلیل ریسک خوب مجازات می کند که بازدهی خوبی برای سرمایه گذاران فراهم می کند.  با این حال ، تعیین اینکه کدام نسبت باید استفاده شود بستگی به این دارد که آیا سرمایه گذار می خواهد روی انحراف کل یا استاندارد تمرکز کند ، یا فقط انحراف نزولی باشد.